''çok uzak şehirde beklendiğini bilerek''

ben..
ben kendimi iyi hissetmiyorum. sorun bu kez O da değil.
sorun benim.
hiç bir beklentim yokmuş gibi yaşıyorum öylece.
günlerim o kadar hızlı geciyorki şaşırıyorum.
ama baktığımda elle tutulan birşey yapmamışım hiç. normal rutin hayat.
hayattan ümidi kesme değil bunun adı.
bugun bayramın birinci gününydü ve ben eşofmanlarımı giydim her zamanki gibi, evden dışarıda hiç çıkmadım, sadece bana msj gönderenleri cvpladım yada beni arayanları actım, ekstra kimseyi aramadım.
bişey in olmasını bekliyorum acaba? o kadar karışıkki bu, duygularımı ifade ederken bile hissediyorum bunu kendimde o kadar yani.
kendimle başbaşa kalmayı sevmeyen biriyim zaten ama bilmiyorum tanımı yapabilsem keşke, bilebilsem problemi ve çözebilsem..
ama şunu biliyorum gerçekten sorunum, her zamanki şey değil (çok şükür)!!

üniveristeden bir arkadasım nişanlısını kaybetmişti 6 ay önce falan, facebook a da bu bayramda yoksun yazmış. çok duygulandım. Rabbim korusun sevdiklerimizi inş. çok zor bir durum :(

Rabbim kimseyi manevi bir boşluktada bırakmasın..